De dakconstructie van en bij dakkapellen

In het kort, is een dakkapel niet meer dan een rechthoekig bouwwerk met een kozijn en wordt het geplaatst op een hellend dak. Er zijn houten, kunststof en polyester dakkapellen en er zijn gordingenkappen en sporenkappen. In de komende alinea’s komt de constructie van de dakkapel zelf aan bod en wordt uitgelegd hoe de dakconstructie voor een dakkapel wordt aangepast.

De constructie van een dakkapel

De constructie van een houten en kunststof dakkapel is nagenoeg hetzelfde, in tegenstelling tot de constructie van een polyester dakkapel. Een houten dakkapel wordt zo genoemd, omdat de dakkapel is afgewerkt met hout en beschikt over een houten kozijn. Hetzelfde geldt voor een kunststof dakkapel, alleen dan beschikt de dakkapel over bijvoorbeeld Keralit of Trespa (kunststof materialen) afwerking en een kunststof kozijn. Voor beide soorten dakkapellen geldt dat zij beschikken over een houten constructie.

De houten constructie bestaat bij zowel een prefab dakkapel als traditionele dakkapel uit vurenhouten balken, die kunnen variëren in afmeting van 25 x 125 tot 65 x 165. De dikte van de balken hangt af van de breedte/diepte van de dakkapel. Hoe breder of dieper de dakkapel, hoe forser de balken. De constructie van de zijwanden bij een prefab dakkapel en traditionele dakkapel is hetzelfde, waar de dakconstructie afwijkt. Bij een traditionele dakkapel worden de balken vaak alleen in de lengte geplaatst, terwijl bij een prefab dakkapel naast lengtebalken ook breedtebalken wordt gebruikt om de dakconstructie te verstevigen.

U vindt bij een polyester dakkapel geen hout terug, maar drie polyester schuimdelen (zijwanden en het dak). Een polyester schuimdeel heeft een kern van PIR- of PUR isolatie en de buitenkant wordt gevormd door een combinatie van hars, verharder en gelcoat. Door vacuümtechniek worden de polyester onderdelen verkregen.

De nieuwe dakconstructie

Een traditionele dakkapel is een dakkapel die ter plekke wordt opgebouwd, de dakconstructie wordt bij dit type dakkapel dan ook anders gemaakt dan bij een prefab dakkapel. Bij een traditionele dakkapel wordt de bestaande constructie op een natuurlijkere manier gebruikt voor de nieuwe dakkapel, dan bij een prefab dakkapel.

Toch hebben beide typen dakkapellen wel gemeenschappelijke eigenschappen. Bij beiden wordt een onderslagbalk of knieschot gebruikt ter ondersteuning van de onderkant van de dakkapel. De meeste gordingenkappen (gordingen: horizontale balken) hebben geen knieschot, waardoor gekozen wordt voor een onderslagbalk. Sporenkappen (sporen: verticale balken) beschikken bijna standaard over een knieschot, dit is ideaal om de dakkapel op te laten steunen. De bovenkant van de dakkapel wordt doorgaans opgevangen door een bovenslagbalk.

Het merendeel van de gordingenkappen beschikt over een spant, hier wordt vaak de rechter- of linkerzijwand van de dakkapel op geplaatst en voor de andere zijde wordt een slaper aangebracht, dat is een verticale balk die klemt tussen de onderslagbalk/knieschot en de bovenslagbalk. Het is bij sporenkappen zeer gebruikelijk dat de bestaande sporen worden opgedikt en op die manier gaan fungeren als ondersteuning voor de zijwanden van de dakkapel.